«له ټولو ګواښونو سره سره، د انساندوستۍ حس اجازه رانه کړه چې تم شمه»
Forogh
«د طالبانو تر واکمنېدو مخکې، په یوه دولتي ښوونځي کې د لوړو (لسم، یوولسم او دوولسم) ټولګیو په تدریس بوخته وم. همدارنګه، ما د ولایتي شورا د ریس د مرستیالې په توګه کار کاوه. په دې دنده کې مې سخت کوښښ کاوه چې د مېرمنو ستونزې وسپړم او د هغوی لپاره په ولایتي کچه فرصتونه رامنځته کړم. مېړه مې ښه دنده درلوده او موږ خوشاله ژوند تېراوه.
خو د ۲۰۲۱ د اګست د ۱۵مې له پېښو وروسته د افغان مېرمنو او نجونو پر ژوند د تیارو او بی اعتمادی سیوری خپور شو.
خو د دې فعالیتونو له پیلولو یوازې څو ورځې وروسته، د طالبانو له خوا وځورول او وګواښل شوم. هغوی اخطار راکړ چې که دغه فعالیتونه وغځوم، هم به ما او هم به مې مېړه بندي کړي.
دا چې اقتصادي ستونزې مو ورځ تر بلې زیاتې شوې، تصمیم مې ونیوه چې کېک پخول او شیریني جوړول پیل کړم، خو د مېړه له مرستې پرته مې دا کار نشو کولی. له مېړه سره مې چې خبرې وکړې، لومړی یې مقاومت وکړ، ځکه د طالبانو تر واک لاندې ژوند هغه هم – چې پخوا به یې زما نظرونو ته درناوی کاوه، بدل کړی و.
په ټینګار او ډېر زور بریالۍ شوم چې د هغه نظر بدل کړم. مجبوره وم چې دا کار وکړم ځکه غوښتل مې خپلو ماشومانو او ګاوندیو مېرمنو ته چې له سختو اقتصادي او عاطفي ستونزو ځورېدې، څه عاید پیدا کړم.
زه هیلهمنه یم چې یوه ورځ خپلې وړتیاوې په ټولنه کې په آزاد ډول وکاروم او په ټولو ټولنیزو برخو کې ګډون وکړم. همدارنګه امیدواره یم چې نړیوال سازمانونه له موږ سره مرسته او زموږ ملاتړ وکړي او .هڅې مو په رسمیت وپېژني او دغې فاسدې ډلې یعنې طالبانو ته مشروعیت ورنه کړي»
