زه هیله لرم چې افغان مېرمنې او نجونې به بېرته خپل حقونه او ازادي ترلاسه کړي او هیله لرم چې هغوي به بیا هېڅکله طالبان و نه ویني

زه په افغانستان کې د ښکلو هنرونو له پوهنځي فارغه شوم او ورپسې سم مې په تجسمی او نمایشي هنرونه ماستري ترلاسه کړه. د ګرافیک ډیزاینرې او عکاسې په توګه د مسلکي دندې په تېرو ۱۲ کلونو کې مې په افغانستان کې له ډېرو ملي او نړیوالو نادولتي مؤسسو سره دندې ترسره کړي دي. 

د طالبانو تر حاکمیت څخه مخکې مې د فریلانس ډیزاینرې په توګه کار کاوه. په ۲۰۲۲ کال کې مې له یوې ملي نادولتي مؤسسې سره کار پیل کړ، چې د مېرمنو لپاره یې فعالیتونه درلودل. زه هغه مهال مېندواره وم او اړ وم چې ولایتونو ته سفرونه وکړم او هر څه راته ننګوونکي وو. مونږ هڅه کوله چې د خلکو د غونډو له لارې د مدني ټولنې بیا جوړولو لپاره فعالین ومومو او د خلکو او طالبانو تر منځ اړیکو ته وده ورکړو. مونږ د افغانستان په پنځو زونونو کې فعالیت درلود. د طالبانو د تازه بندیزونو لامله، زه تر کوره محدوده یم. 

تېر کال، زما پلار، ورور، ترونو او نورو ډېرو ملګرو د طالبانو له لورې له خطر څخه د ژغورل کېدو په موخه هېواد پرېښود. هغوي له تېر حکومت سره دندې درلودې. طالبانو زمونږ کور دوه ځل وپلټه او زما د پلار موټر یې ضبط کړ. د هغوي له دویم ځل پلټنې وروسته زما مور او خور هم له هېواد څخه ووتلې ځکه چې مونږ د خپلې خور د امنیت په اړه اندېښنه درلوده. 

ما لپاره تر ټولو ډېره مهمه موضوع د افغانستان، د افغانانو، په ځانګړي ډول د مېرمنو او نجونو، راتلونکی وضعیت دی. په افغانستان کې هر څوک له بد اقتصادي وضعیت ځوریږي. ډېرې افغان نجونې او مېرمنې اقتصادي ستونزې لري.

زه د افغانستان له ټولو نارینه وو غواړم چې د خپلو مېرمنو، مېندو او خویندو ملاتړ وکړي او له هغوي سره د مهربانۍ چلند وکړي. زه له نړیوالې ټولنې څخه غواړم چې مونږ هېر نه کړي او په دغه ستونزمنو وختونو کې له افغان نجونو او مېرمنو سره مرسته وکړي.