«زما په نظر، افغانستان د ښځو لپاره په زندان بدل شوی دی»
Rabia
«په افغانستان کې د طالبانو تر واکمنېدو وړاندې زه د بسکټبال ملي ټیم غړې ومه او په یوه زندان کې مې د ښځمنو بندیانو د ورزشي روزونکې په توګه کار کاوه. ۱۰ کال د بسکټبال ملي ټیم غړې وم او د لوبغاړې په توګه مې دغه فرصت درلود چې څو هېوادونو ته سفر وکړم، خو په دې لاره کې سترې ننګونې مې په مخکې وې. ما دې ځای ته د رسېدو لپاره ډېره هڅه کړې وه او په خپلو بریاوو ویاړېدمه. خو د آګسټ تر ۱۵مې وروسته مې ټول خوبونه په یوه شپه کې له منځه ولاړل.
د طالبانو تر راتلو وړاندې مې د خپلې خوښې دنده او ښه عاید لرل او کولی مې شول چې د خپلې کورنۍ ملاتړ وکړم خو اوس له ګڼو مالي ستونزو سره مخامخ یم.
زما په نظر، د دې نسل د میندو اندېښنې او رنځونه پر هغو ماشومانو چې دوی یې زېږوي، منفي اغېزه پرېباسي او په راتلونکو کلونو کې به په هغوی کې د جسمي او ذهني زیانونو سبب شي.
دا چې ما د دې ځپونکي رژیم په وړاندې له چوپتیا ډډه وکړه، په سړکونو کې د مقاومتګرو ښځو له لیکې سره مله شوم او له هغوی سره په ګډه د طالبانو په وړاندې د ښځو د حقونو غوښتونکې شوم. موږ په ډېرو اعتراضونو کې ګډون وکړ او پتیېلي مو وو چې پر موږ د تپل شویو غیرعادلانه محدودیتونو په وړاندې اعتراض وکړو.
اوس د هرات په یوه روزنتون کې شپږم ټولګي نه کښته تقریباً پنځوسو نجونو ته تدریس کوم. هغوی ته ځینې ورزشونه لکه والیبال، فوټبال او بسکټبال ورښیم او ځینو لویو نجونو ته هم په پټه تدریس کوم.
له نړیوالې ټولنې غواړم چې د طالبانو ملاتړ دې نه کوي او په افغانستان کې د ښځو د ژوند سختو شرایطو ته دې پام وکړي.»
